Harrie Gommans bereik je op de ouderwetse manier, bellen dus. Aan social media doet-ie niet. Een berichtje achterlaten bij voetbalclub UNA in Veldhoven – zijn huidige werkgever - is voldoende om snel teruggebeld te worden. Aan de lijn een opgewekte stem die graag meewerkt aan een interview. Gommans (20-02-1983) heeft net zijn contract als hoofdtrainer verlengd en is bezig aan zijn derde seizoen bij derde divisionist UNA. Dat combineert hij met een baan als conciërge op een basisschool in Roermond. Overdag een aantal uurtjes aan de slag op school, ’s avonds en in het weekend is er tijd voor voetbal. Maar ook na de trainingen en wedstrijden gaat het door. In het hoofd van de Roermondenaar wisselen tactische overpeinzingen, analyses en spelideeën elkaar af. Gommans’ leven ís voetbal.

Eind jaren ’80 zet een kleine Harrie zijn eerste stappen op het gras van Sportclub Leeuwen in Roermond. Het is het begin van een lange carrière als voetballer. Eerst als amateur, later dertien seizoenen als prof. Hij speelt ruim 260 officiële wedstrijden in de hoogste voetbalafdelingen van Nederland en België. Op zijn cv prijken Fortuna Sittard, Excelsior, KVC Westerlo, Vitesse, Roda JC, KSV Roeselaere, Waasland Beveren, De Graafschap en uiteraard MVV. Gommans: ,,Ik heb de complete jeugd van Fortuna doorlopen en daar dus ook de meeste jaren gespeeld, maar bij MVV heb ik mijn leukste en beste periode gehad.”

De Roermondenaar noemt MVV een familiare club waar hij nog altijd warme gevoelens voor koestert. Sterker nog, hij zou in de toekomst best wat willen doen bij MVV. ,,Ik heb in Maastricht een fijne tijd gehad. Een volle Geusselt is toch mooi”, aldus Gommans. ,,Een rol als assistent ligt me misschien wel. Loyaal en ondersteunend naar de hoofdtrainer, maar zelf tussen de spelers staan.”

,,Ik volg MVV nog altijd. Niet dat ik de wedstrijden zie, maar ik kijk wel altijd wat ze gemaakt hebben. Dat doe ik bij alle clubs waar ik heb gespeeld.” Gekeken naar die resultaten constateert hij: ,,Het verbaast me nog altijd dat MVV niet structureel meespeelt in het linker rijtje. Ik denk dat er veel meer mogelijk is in Maastricht. Natuurlijk, het is heel lastig en het heeft allemaal met geld te maken.”

Gommans wordt vlak voor de start van het seizoen 2005/2006 naar Maastricht gehaald. Daar treft hij een club in opbouw. Aan alles merkt-ie dat het weer wat meer begint te leven in Maastricht. De bijna faillissementen liggen dan alweer een paar jaar achter de club.

De spelersgroep is divers. Lokale jongens, jeugdig talent en een paar ervaren krachten. Op het middenveld loopt stylist Drazen Brncic die nog een aantal wedstrijden voor AC Milan speelde. ,,Brncic was een topper. Iemand die op het juiste moment wist te bewegen en op het juiste moment wist in te spelen. Dat gold ook voor Mark Luijpers. Die twee hadden zoveel ervaring. Maar ook Siahaija was een goede speler. We hadden een goede groep. Ik werd goed ontvangen en het begeleidingsteam was top”, vertelt Gommans.

Later kwam ook Daniel Gomez erbij en begon de Roermondenaar steeds meer te scoren. Maar als er één iemand kritisch op Harrie Gommans is, is het Harrie Gommans zelf. ,,Ik heb best veel gescoord, maar ik heb ook wel veel kansen gemist. Dat zullen mensen in Maastricht me wel kwalijk nemen.”

Met enige regelmaat rolde de euforie van de tribune: ‘Harrie! Harrie! Harrie!’. Maar er waren inderdaad ook minder positieve geluiden. ,,Dat was op dat moment wel jammer. Ik heb altijd mijn best gedaan, maar ik ben ook vrij groot, een beetje log. Dat ziet er dan niet zo verfijnd uit. Bij sommige had ik het stempel van lomperik. Dat is natuurlijk niet leuk.” Gommans werkte keihard. Hij noemt zichzelf een echte teamspeler. ,,Ik was een redelijk meevoetballende spits, ondanks mijn lengte. Ik was ook redelijk dynamisch. Ik zeg redelijk hè. En in de ruimte was ik ook redelijk balvast.” In zijn twee seizoenen bij MVV eindigt de club op de 13^e plaats. Toch weet hij zijn tweede seizoen tweede te worden in het lijstje van topscorers. Hij eindigt achter Berry Powel van De Graafschap. Gommans scoort 22 keer. In alle daar op volgende jaren weet alleen Gunther Thiebaut dat aantal te evenaren.

Overstap

Na zijn goede jaar in Maastricht maakt Gommans de stap naar Vitesse. Voetballend is dat voor hem het hoogste. Hij speelt tegen Ajax, PSV en Feyenoord. ,,Sportief was dat het mooiste. Basisspeler in de eredivisie.”

Na Vitesse ging Gommans naar Roda. Dat bleek een totale mismatch. ,,Dat was eigenlijk mijn dieptepunt. Waarom ik daar naartoe ben gegaan? Ja, zeg het maar. Bij Vitesse was ik op een gegeven moment niet meer eerste spits. Achteraf had ik moeten blijven. Maar op dat moment was Roda sportief een verbetering. Alleen paste ik daar op de een of andere manier niet.”

Gommans miste het familiare dat hij onder meer bij MVV ervoer. ,,Kijk, ik heb bij Roda niets gepresteerd, maar ik heb het daar ook nooit naar mijn zin gehad. Misschien heb ik er ook wel te weinig aan gedaan om het naar mijn zin te hebben”, zegt hij relativerend en zelfkritisch. Het gevoelsmens in Gommans komt naar boven. ,,Uiteindelijk wil je ook als mens een bepaalde band met collega’s hebben. En op de een of andere manier is het daar niets geworden.”

In 2013 sluit Gommans zijn profcarrière af. Het is mooi geweest. Door een aantal nooit volledig herstelde blessures kan de spits niet meer brengen wat hij vindt dat nodig is. Maar afscheid van het voetbal nemen? Dat nooit. Gommans is een liefhebber die nu aan het begin van zijn trainerscarrière staat. Wie weet wat de toekomst brengt. Wellicht keert-ie dus ooit nog terug in De Geusselt.

,,Ik app nog af en toe met Mark Luijpers. En toen Sef Hoenjet nog leefde had ik af en toe contact met hem. We hadden destijds een spelershome, maar in Sef zijn hok was het drukker dan in het spelershome. We zaten daar altijd te praten. Op een massagetafel wordt best veel verteld. Maar bij Sef was het altijd veilig. Ik kon altijd bij hem terecht. Een echt vaderfiguur.”

Hij gaat verder: ,,Luijpers stuurde mij een bericht dat Sef was overleden. Dan denk je godmiljaar. Als ik aan MVV denk, denk ik aan Sef.” Het overlijden van Sef was een punt achter het actieve contact dat Gommans nog had met mensen bij MVV.

Wat overblijft na al die jaren voetbal? Een hoofd vol verhalen en een tas vol shirts. Allemaal herinneringen. In die sporttas op zolder zitten de shirts van de clubs waar Gommans gespeeld heeft, maar ook shirts van clubs waar hij tegen speelde in de eredivisie. Een shirt van Ajacied Heitinga en Feyenoorder Hofland. Niet geruild, maar gekregen. ,,Die hoefden mijn shirt niet”, zegt Gommans nuchter. 

Menig voetballiefhebber zou die shirts inlijsten, showen in een mancave of op z’n minst op een hanger in de klerenkast opbergen. Gommans doet dat niet. Droogjes: ,,Wat je niet aan doet, hoef je niet in de kast te hangen."

Tekst: Sjoerd Duijkaerts