In het zuidoosten van Noorwegen stroomt de rivier de Tista vanuit het Femsjøen meer naar het Iddefjord. Aan de noordzijde van de Tista ligt Halden. Er wonen ruim 20.000 mensen, in de gelijknamige provincie iets meer dan 30.000. Een aantal van hen trekt in het weekend naar het knusse Halden Stadion. 4000 toeschouwers kunnen er plaatsnemen op de tribunes aan de twee lange zijdes. Die zitten er echter niet. Reken eerder op een mannetje of 500. Bovendien hoef je als fan niet per se een kaartje te kopen. Ten minste, niet als omwonende. Vanuit de huizen op de naastgelegen helling kijk je zo op het veld. Dit is de plek waar Jonas Olsen voor Kvik Halden Fotballklubb furore maakte als goalgetter. Weliswaar op het vierde niveau (3. Divisjon, het hoogste niveau heet de Eliteserien), maar hij maakt er wel 97(!) doelpunten in 80 wedstrijden. Mind you.

Hoe je dan van een Noors stadje in Maastricht recht komt? Voor het antwoord moeten we terug naar de zomer van 2009. Olsen heeft bij Kvik Halden een Engelse coach die hem in contact brengt met een Belgische makelaar. Die regelt vervolgens een oefenwedstrijd voor de Noorse goaltjesdief bij MVV. De Maastrichtenaren oefenen tegen Trabzonspor. Het is de tijd dat MVV sowieso warme contacten onderhoudt met de Turken. Olsen: ,,Ik was één van de vier spitsen op proef. Ik speelde de eerste 45 minuten. Volgens mij was het in de derde minuut dat ik de 1-0 maakte met een kopbal na een assist van Tom van Hyfte.” Ondanks een uiteindelijke nederlaag heeft trainer Fuat Capa genoeg gezien. Hij laat Olsen direct een contract tekenen. ,,Het ging allemaal vrij snel. Mijn leven stond op zijn kop. Maar dat is het leven van een voetballer. Bovendien had ik sowieso geen speciale plannen”, gevolgd door een emoticon die huilt van het lachen.

,,De eerste drie maanden zat ik in een hotel in Berg en Terblijt. Daar kreeg ik een warm welkom van eigenaren. Zij hielpen me met alles wat ik nodig had. Fantastische mensen. Zij zijn mijn familie in Nederland geworden. Ze hebben me ook kennis laten maken met Maastricht. Een geweldige stad met heel veel geschiedenis. Ik heb veel leuke bezoekjes aan de stad gebracht. Overdag en ’s nachts”, laat Olsen weten gevolgd door een knipogende emoticon.

Niveau

Over het voetbal dan. Olsen komt in een behoorlijk grote selectie terecht. Een mannetje of 35. Het is de periode dat MVV speelt met namen als Ole Tobiasen, Bryan Linssen en Faty Papy, maar één speler valt Olsen direct op. ,,Christian Brüls maakte de meeste indruk op me. Wat een fantastische speler was dat. Die heerste op het veld met zijn techniek en voetbalintelligentie. Andere spelers die me meteen opvielen waren Tom Daemen met zijn aanwezigheid en toewijding en Tom van Hyfte met zijn elegantie en uithoudingsvermogen.”

Het niveauverschil tussen het vierde niveau in Noorwegen en het tweede niveau in Nederland is groot. ,,De snelheid met én zonder bal lag veel hoger en ik had wat tijd nodig om te wennen. Ik weet niet wat mensen voor verwachtingen van me hadden. Ik kwam uit een lagere divisie in Noorwegen en verwachtte niet 20+ goals te maken in mijn eerste seizoen. Ik gebruikte de eerste zes maanden om in vorm te komen en te wennen aan het niveau. Helaas brak ik een botje in mijn rechtervoet tijdens een training in de winterstop. Dus dat eerste seizoen was al voor mij al voorbij voordat het echt begonnen was. Ik kon de leemte die Gunter Thiebaut achter liet niet vullen. Daar was ik gewoon niet goed genoeg voor. Zo simpel is het.”

Wat opvalt is Olsens openheid en realisme. Geen moeilijk gedoe, geen voetbalclichés. De Noor is vooral dankbaar. Dankbaar voor de kans om in Maastricht te voetballen en te proeven aan het Nederlandse voetbal. Dat heeft maar twee jaar geduurd. ,,Als ik me het goed herinner lag de optie voor contactverlenging bij MVV en niet bij mij. Daar hebben ze duidelijk geen gebruik van gemaakt”, wederom gevolgd door de van het lachen huilende smiley. Maar had-ie eigenlijk langer willen blijven? ,,Moeilijke vraag; ja en nee. Mijn beste periode bij MVV was het laatste half jaar. Als ik me van daaruit verder had kunnen ontwikkelen, was ik zeer bruikbaar voor MVV geweest. Maar mijn prestaties waren te wisselvallig die twee jaar. Dus ik kan me goed voorstellen dat het daarna genoeg was. No hard feelings.”

De goal

Olsen maakt maar een paar goals voor MVV, maar één staat op het netvlies gebrand. ,,De goal tegen RKC is mijn beste doelpunt.” En dan komt de nuchtere Olsen weer om de hoek kijken: ,,Maar er zijn er ook niet zoveel om uit te kiezen.”

We gaan terug naar vrijdagavond 11 februari 2011. MVV neemt het in De Geusselt op tegen RKC. Gezien de voorgaande seizoenen tegen de Waalwijkers kan dit wel eens een heet potje worden. Deze avond blijkt MVV echter koelbloedig. In de eerste helft zet Tosin Dosunmu MVV met een harde, droge knal op 1-0. In de tweede helft ploft een van richting verandert schot van Malcolm Esajas in de verre hoek. En dan volgt het pièce de résistance.

Een hoge bal wordt de zestien uit gewerkt en belandt voor de voeten van Olsen. Hij draait met de bal mee, tikt ‘m achteloos weg voor de voeten van een instormende RKC’er, krijgt ‘m in de kaats terug van Dosunmu en lanceert zichzelf. Vanaf eigen helft zet de Noor het op een lopen. Drie Waalwijkse verdedigers loopt-ie er uit. Zijn manier van rennen oogt perfect. Met de knieën hoog opgetrokken dendert-ie op het doel af. De verbazing bij het publiek stijgt, terwijl evenredig het gejuich aanzwelt. Verdedigers proberen hem nog af te stoppen, maar tevergeefs. De uitkomende keeper is slechts een figurant. De bal vliegt in het net en het gejuich komt tot een climax. De commentator vat het samen als een ‘weergaloze dribbel’. MVV-trainer René Trost slaat twee keer met de hand tegen zijn voorhoofd van ongeloof. Olsen: ,,Het is al wat jaren geleden, maar ik denk dat het vooral instinct was.” Het publiek was misschien wel verrast door Olsens snelheid, zelf was-ie dat niet. ,,Ik was een van de snelste spelers in het team. Misschien zie ik er niet uit alsof gebouwd was voor snelheid, maar met die bal aan mijn voeten net voor onze eigen zestien had ik nooit durven dromen dat ik vrij voor hun keeper zou komen. Ik heb een portie geluk en er zat ook wel wat kunde bij.”

Na twee jaar MVV keert de Noorse goaltjesdief terug naar Scandinavië. Hij speelt nog wat wedstrijden voor Kvik Halden, krikt zijn totaalscore op tot meer dan 100 goals voor die club en vindt het in 2014, mede door blessureleed, wel mooi geweest. Tegenwoordig is Olsen werkzaam in de gevangenis. Voetballen is er niet meer bij. Een enkel potje futsal in de winter daargelaten. Zoals profs in ruste houdt-ie zich nu bezig met golf en vissen. Oh ja, en padel tennis. Een combinatie van squash en tennis. Gelukkig is er nog altijd de herinnering aan die ene goal. ,,De beelden daarvan komen nog wel eens voorbij. Ik heb veel vrienden die het leuk vinden om het te laten zien als we met zijn allen bij elkaar komen.”

Jonas Olsen. Hij is vooral dankbaar. Dankbaar dat-ie het tot MVV heeft geschopt. ,,Ik ben blij dat ik die kans heb gekregen. Het is iets waar ik op terug kan kijken en trots op kan zijn.’’

Tekst: Sjoerd Duijkaerts