Meijer heeft het druk, maar maakt graag even tijd. Hij werkt tegenwoordig als analist voor de Duitse tv en is te boeken als dagvoorzitter en spreker. Zijn lezingen ‘lopen als een tierelier’. Logisch. Meijer is een ex-prof die iets te vertellen heeft. Een persoonlijkheid. Altijd al geweest. Hij liet zich niet overbluffen toen Harrie Vermeegen hem interviewde voor het populaire programma De Regenjas. Hoe harder Vermeegen moest lachen, des te harder Meijer in het Limburgs begon te zingen. De Meerssenaar is trots op zijn roots en op zijn zachte g. ,,Ik heb mezelf vaak teruggezien op tv. Dan word je continu geconfronteerd met je eigen ‘ik’. Met hoe je bent en hoe je je presenteert. Maar ik ben trots op waar ik vandaan kom. MVV is de club die mij de kans heeft gegeven om te worden tot wat ik geworden ben. Met vooroplopend Ron Weijzen, Sef Vergoosen en, toentertijd assistent-trainer, Ron Elsen. Dan creëer je een band met de club, maar ook met de mensen die je toen voor honderd procent gesteund hebben en die je voor een half miljoen uit Antwerpen gehaald hebben om te kunnen spelen in De Geusselt”, zegt Meijer. 

Hij wilde iets terug doen voor MVV. En dus was hij op verzoek van Ron Elsen vijf jaar lang assistent-trainer. Nu gaat dat niet meer vanwege zijn drukke agenda. Bovendien kwam er aan het begin van het seizoen 2019/2020 een nieuwe trainersstaf. Maar de band met MVV blijft onverminderd sterk. ,,Ik volg alles op de voet. Ik heb mijn business seats en ben bijna elke thuiswedstrijd present.”* Tijd voor een gesprek over verleden, heden en toekomst.

Je hebt grote clubs in binnen- en in buitenland gehad. Was het lastig om de overstap te maken naar een club die – met alle respect – in de marge van het betaald voetbal speelt? 

,,Nee, ik had daar als assistent-trainer niet zoveel moeite mee. Het spel is hetzelfde. Het niveau is wel anders en daar moet je je op aanpassen. Zeker in je denkwijze. Ik was gewend dat ik een Steven Gerrard of een Michael Owen om me heen had. Bij MVV stond ik op het trainingsveld met jongens die heel bereidwillig zijn en een bepaald niveau hebben. Dat bedoel ik niet denigrerend, dat is gewoon een feit. Als je je daar op instelt, is het heel prettig werken.” 

Wat dat lastig? 

,,Je moet een knop omzetten. Vooral omdat ik gewend ben dat organisatorisch alles tot in de puntjes geregeld is. Dan is MVV toch een veredelde amateurclub. Heel veel zaken zijn bij SV Meerssen beter geregeld dan bij MVV. Jammer om te zeggen, maar het is wel een feit. Dat komt omdat je vanuit een diep dal komt met enorme schulden. Nu ben je gezond en is het zaak de boel weer op te bouwen. Dat kun je maar één keer doen en dan moet het wel goed gebeuren. Vanaf de jeugd tot aan het eerste elftal moet de hele organisatie veel meer structuur en body krijgen. Anders kun je nooit, nooit, nooit meer naar de eredivisie. Het moet toch nog een keer mogelijk zijn om naar die eredivisie te komen. Als Emmen dat kan dan moeten wij dat zeker ook kunnen als hoofdstad van de provincie Limburg.” 

Het lijkt alsof Maastricht zich met andere dingen wil associëren dan met MVV. 

,,Dat klopt. De stad Maastricht biedt zoveel dat MVV eigenlijk bijzaak is. Een bepaalde nichegroep vindt het interessant om naar het voetbal te gaan op vrijdagavond. Maar veel andere mensen vinden zoveel andere dingen in de stad. Op cultureel, culinair en vooral ook op toeristisch gebied. Het voetbal hangt er maar wat bij. Maar dat wil niet zeggen dat ik opgeef. Ik ben strijdbaar om te helpen waar ik kan." 

Deed je dat als assistent vrijwillig? 

,,Ja, ik had geen contract. Wilde ik ook niet. Het enige wat ik van MVV kreeg, waren trainingsspullen en that's it. Ik kocht mijn voetbalschoenen zelf in Meerssen. Ik deed het omdat ik het een geweldige club vind. En omdat ik het sjiek vind om de mensen die mij in 1991 geholpen hebben, zoals Ron Elsen, te helpen.” 

Terug naar het begin van de jaren ‘90. Jouw hoogtijdagen bij MVV. Is er in het DNA van de club iets veranderd ten opzichte van toen? 

,,Ik denk dat de club an sich niet veel is veranderd en dat is misschien ook juist een fout. Je bent toch 27 jaar verder en je moet ook moet meegaan met de tijd. Ik vind het sjiek dat het nog steeds een vrij kneuterige club is. In de positieve zin van het woord. Dat is toch us MVV’ke. Zo van: dat knoevele v’r eve, dat pakken we even lekker vast. Maar we gaan ook weer scheldend naar huis als het niet goed was. Ik vind het fijn dat dat er nog is en dat De Geusselt nog steeds op dezelfde plek ligt. Alleen vind ik het zo verrekte jammer dat we niet op het hoogste niveau kunnen acteren omdat we daar de financiële middelen niet voor hebben.” 

Wat had je anders moeten doen? Had je moeten inspelen op een veranderende bevolking? Had je meer moeten inspelen op studenten? 

,,Dat is allemaal achteraf gepraat. Nu moeten we kijken naar de beste oplossing om MVV gezond te houden. Dat is het allerbelangrijkste. Maar ook: hoe krijgen we weer succes? Hoe kunnen we weer mensen naar De Geusselt lokken? Als we tegen Roda spelen of als we in de nacompetitie spelen, zitten er 2 tot 3000 man meer. Hoe krijg je die elke vrijdag daar? Daar moet je iets voor bieden. Je gaat ook naar het theater omdat daar iets speelt dat je aanspreekt. Die waarde moet je proberen te creëren voor MVV. Dat je op vrijdagavond naar De Geusselt gaat, dat het gezellig is en dat je dan iets te zien krijgt.” 

Hoe krijg je die mensen naar het stadion? Zit dat überhaupt in de Nederlandse voetbalbeleving? 

,,Nederland heeft een hele lichte sportcultuur. In Duitsland is die al veel sterker. Daar heeft iedereen een sjaaltje en een shirt van de club. In Engeland leeft dat nog meer. Die cultuur is bij ons gewoon een stuk minder. We leven hier zo in luxe. We hebben te veel keuzemogelijkheden. Dan wordt er misschien eens naar de vrouw geluisterd en dan moet je naar het theater.” 

Dat is ook leuk. 

,,Dat is ook leuk ja. Niks op tegen. Maar niet op de vrijdag dat MVV thuis speelt. Doe dat dan als ze uitspelen.” 

MVV moddert al 20 jaar aan in de marge van het betaald voetbal. Frustreert jou dat? 

,,Ja, omdat ik denk dat het anders kan. Ik denk dat het vooral te maken heeft met financiële middelen. Het frustreert me dat ik wél op het hoogste niveau heb mogen spelen met MVV. Ik gun dat die jongens die er nu zijn ook. Het verschil tussen de onderkant van de eredivisie en de bovenste ploegen in de eerste divisie is niet zo groot. Dat verschil is misschien vijf ton op een hele begroting. Vijfhonderdduizend euro meer in spelers kunnen steken. Dan kun je net als Emmen een jaar, misschien twee jaar en als je geluk hebt nog een derde jaar op allerhoogste niveau spelen. Dan kun je nog een keer Ajax, PSV en Feyenoord in De Geusselt zien.” 

Je hebt het nu over drie jaar. Daarna houdt het toch niet op? 

,,Nee, maar dan moet wel de structuur van een club goed zijn. En MVV is bezig om dat nu op te zetten. Dat wordt nog een hele opgave.” 

Je kent niet nog een vermogend persoon die vijf ton op tafel kan leggen? 

,,Ha ha ha. Je zal een samenwerking moeten vinden met een sterke andere club. Of je zal iemand moeten vinden die investeert in de club. Een andere mogelijkheid is er niet om weg te komen.” 

Je snijdt iets gevoeligs aan. De financiële toekomst. MVV heeft altijd gezegd: wij verkopen onze ziel niet. Moet je dan echt een fan hebben die toevallig miljonair is? 

,,Dat is hetzelfde als morgen de loterij winnen. De kans dat zo'n iemand langskomt is wel erg klein.” 

Dan was-ie er al geweest toch? 

,,Dat denk ik ook. Ik vermoed dat je een creatieve oplossing moet vinden. Of je moet geluk hebben. Dat je stelselmatig in een sterkere selectie investeert de komende jaren en dat je een keer een groep bij elkaar hebt die het voor elkaar bokst om direct te kampioen te worden of via de nacompetitie te promoveren." 

(*Dit verhaal werd opgetekend nóg voor de coronacrisis, red.)

Tekst en foto's: Sjoerd Duijkaerts